می گویند نخستین نمایشنامه ای که در تماشاخانه درالفنون به نمایش درآمد، نمایش «گزارش مردم گریز» اثر « ژان پاپتیست مولیر» کمدین و هنرپیشه فرانسوی بود که گروهی از اروپاییان ساکن تهران بودند که آن را بازی کردند . . .

یکی از مقلدان نمایش های دربار ناصرالیدن شاه اسماعیل بزاز بود. اسماعیل و گروهش سالها در حضور شاه و درباریان بازی میکردند، آنها عمری درباریانی را که صلاح بود و گاه و بیگاه به اشاره شاه به مسخره می گرفتند. شاه هم که از دیدن این صحنه ها بسیار لذت می برد . . .

با پیشرفت هنر عکاسی در ایران به ویژه در زمان ناصرالدین، شاه قاجار علاقه فراوانی به مستند نمودن تحولات نظامی، سیاسی و اجتماعی روزگار خود نشان داد. یکی از اولین کوششهای ناصرالدین شاه برای به تصویر درآوردن صحنه های  عملیات جنگی اعزام عکاس فرانسوی به نام «هانری دوکولیبوف دوبلوکویل» با سمت عکاس نظامی به جبهه نبرد مرو در جنگ با ترکمنها (1277 ه.ق/ 1860 میلادی ...

رونالد ریگان در دهه 1970 میلادی در زمره جمهوریخواهانی قرار داشت که حامی تحکیم بنیادهای حکومت پهلوی و تقویت نظامی و اقتصادی رژیم شاه بود. او از جمله کسانی بود که مقامات بلندپایه حکومت پهلوی هر بار به هنگام تلاش برای جلب حمایتهای مالی و اقتصادی و نظامی کاخ سفید، به آنان متوسل می‌گردید . . .

رونالد ریگان در دهه 1970 میلادی در زمره جمهوریخواهانی قرار داشت که حامی تحکیم بنیادهای حکومت پهلوی و تقویت نظامی و اقتصادی رژیم شاه بود. او از جمله کسانی بود که مقامات بلندپایه حکومت پهلوی هر بار به هنگام تلاش برای جلب حمایتهای مالی و اقتصادی و نظامی کاخ سفید، به آنان متوسل می‌گردید . . .

نخستین نشانه های استفاده از موسیقی غربی، متعلق به دوره صفویه است.در این دوره برخی از سازهای غربی، از جانب پادشاهان اروپایی به عنوان هدیه، به دربار صفوی ارسال شد. البته سیاست های فرهنگی شاهان صفوی بویژه شاه عباس اول نیز در ورود موسیقی غربی به ایران بی تأثیر نبود . . .

در دوره قاجار، نقاره اغلب در مواردی خاص نواخته می شد، از جمله در هر بامداد و شامگاه، در روزهای عید که سلام رسمی برپا می شد، به هنگام جلوس سلطان بر تخت، در روز عید قربان و شبهای رمضان، در تعزیه تکیه دولت و در روزهای اسب دوانی که شاه نیز به سوارکاری می پرداخت. در دوره قاجار، نقاره خانه ها همچنان در ارگ سلطنتی، فعال بودند . . .

روزنامه نگاری با آنکه در زمان محمدشاه قاجار آغاز شده بود؛ در زمان ناصرالدین شاه رشد نسبتاً گسترده ای یافت، اما همه روزنامه ها دولتی بودند. منحنی فراوانی روزنامه ها در دوره مشروطیت جالب توجه است و نشان می دهد در مدت 891 روز( 14 ژوئیه 1909 تا 23 دسامبر 1911 میلادی ) 860 روزنامه جدید در نقاط مختلف کشور منتشر شده است . . .

قرارداد استخدام «پیر باربیزت» نوازنده پیانو توسط سازمان جشن هنر شیراز جهت اجرای کنسرت در جشنواره شیراز طبق شرایط مندرج در سند ، بانضمام نامه امیرحسین امیرفیض به سازمان جشن هنر درمورد ارسال قرارداد فوق . . .

یکی از کاریکاتوریستهای معروف اوایل سلطنت پهلوی اول، رسام ارژنگی بود. استاد رسام ارژنگی (موزع زاده) یکی از برجسته ترین هنرمندان، طراح، نقاش، تصویرساز کتاب و کاریکاتوریست و نیز چهره پرداز اواخر دوره قاجاریه و حکومت پهلوی اول و دهه 1320 بود . . .

در فرهنگ عامیانه ایران، هنگامی که فردی پس از مدتی طولانی به دیدار رفیقش می رود، رفیقش به مزاح به او می گوید حاجی حاجی مکه؟ و نیز کسی که دیر به دیر پیدایش می شود هنگامیکه میخواهد از پیش آدم برود بهش می گویند« بازنری دیگه حاجی حاجی مکه؟»  این اصطلاح از آنجا می آید که . . .

میرزاآقا تبریزی نامش به عنوان نخستین نمایشنامه نویس فارسی زبان در تاریخ تئائر ایران ثبت شده است. نام و آثار او تا مدت زیادی به غلط زیر سایه میرزا ملکم خان ناظم الدوله مانده بود. ازتولد و مرگ میرزاآقا آمار و اخبار دقیقی در دست نیست . . .

در طول تاریخ استعمار همیشه بودند افرادی که توسط دستگاه های بیگانه  برعلیه مردم و ملت خود خریداری شدند؛ آنان پس از پایان ماموریت خود نیز همیشه توسط دولت انگلستان مورد حمایت بودند. این امر سبب می شد تا این حس القاء شود که هرکس در راستای منافع استعمارگرانی چون انگلیس باشد، هرگز بازنده نیست . . .

در بین شاهان معاصر ایران، ناصرالدین شاه علاقه زیادی به علم و هنر عکاسی داشت و کاربردهای فایده مند عکاسی را به فراست دریافته بود. علاوه بر این خود نیز بسیار مشتاق فراگیری این فن و بکارگیری آن بود. از همین رو به سفیر خود فرخ خان امین الدوله که در اروپا به سر می برد، دستور داد که یک تن عکاس ماهر استخدام کرده و به ایران بیاورد . . .

تئاتر اگرچه حوزه ای بود که از غرب وارد ایران شد اما به تدریج توانست آنچنان نگاه ها را به خود جلب کند که زبان گویایی باشد برای منتقدین سیاسی و اجتماعی. همین مسئله نیز باعث شد تا توجه مخاطبین به آن زیاد شود . . .

حکومت های دیکتاتوری با همه هنرهایی که می تواند زبان گویایی برای نقد سیاسی و اجتماعی باشند با شدت و حدت بسیار زیاد برخورد می کنند. از همین روست که در ایران عصر پهلوی نیز نمایش و تئاتر با فراز و نشیب زیادی همراه بوده است . . .

بسیاری از قالبهای هنری امروزی که در ایران رایج است، مدتها پیش از غرب وارد ایران شد و ایرانیان بر اساس هوش و استعداد ذاتی خود از آنها سود جستند. سینما و تئاتر از آن جمله اند. اما ایرانیها چگونه با تئاتر آشنا شدند؟ . . .

ناصرالدین شاه با دیدن تماشاخانه های بزرگ و با شکوه اروپایی نتوانست از چنین جای اختصاصی برا بازی، تقلید و سرگرمی دل بکند. ازاینرو به میرزا علی اکبرخان نقاش باشی ماموریت داد تا در مدرسه دارالفنون جایی برای اجرای نمایش ترتیب دهد . . .

میرزا صالح شیرازی؛ شاهزاده قجری بود که برای کسب رضایت دولت روسیه در ماجرای قتل گریبایدوف به این کشور اعزام شده بود. وی در این ماموریت با تماشاخانه های روسی آشنا شد . . .

در میان اشعار مذهبی بسیار زیادی که تاکنون سوده شده است شاید بتوان شعر معروف محتشم کاشانی «باز این چه شورش است» را پر اقبال ترین شعر مذهبی به شمار آورد. درباره سرودن این شعر توسط محتشم کاشانی روایتهای مختلفی شده است. با اینحال روایتی که در ادامه می آید به نظر به واقعیت نزدیک تر است . . .